Hollywood’un Her Zaman Suç, Şiddet ve Seks Konusunda Saplantılı Olduğunu Kanıtlayan 12 Ön Kodlu Film

Bu hafta, şaşırtıcı çevrimiçi söylemde, Gen Z’nin bir alt kümesi, Hollywood’un 1934’ten itibaren titizlikle bağlı olduğu gönüllü (iyi, teknik olarak) bir dizi sansür standardı olan Hays Kodu olarak da bilinen Sinema Filmi Üretim Kodu dönemine özlemle bakıyor. 1960’ların sonları boyunca.

Her şey, iyi insanların tek bir kıçı teşhir edilmeden güzel filmler yaptığı eski sakin günlere dönüş talebiyle başladı:

Ancak müstehcen filmler modern bir icat değil. İlk günlerinden beri, filmler (açıkçası) seks takıntılı olmuştur. Yapım kodu, Hollywood’un bu konuda daha incelikli olmasını gerektiriyordu – ancak Hays Kodu yürürlüğe girmeden önce filmler çok kirliydi. İnsanlar “Kod öncesi” dönemden bahsettiklerinde, genellikle, Kuralların resmileştirilmesinden ve stüdyolar tarafından yürürlüğe konulmasından önceki “talkie” yıllarına atıfta bulunurlar… yani kabaca 1929’dan 1934’e kadar, 1933 en yoğun yıldı. Bu filmlerin çok fazla çıplaklık veya sansürsüz seks içerdiğinden değil -toplum genel olarak hala Victoria döneminin iffetsizliğinden sıyrılıyor- ama filmlerin yetişkin cinselliğini keşfetme konusunda kesinlikle daha büyük bir özgürlüğü vardı. Yaklaşık 100 yıl önce bile, bu filmler, örneğin, kadınların seks yapabileceğini ve hatta bundan zevk alabileceğini kabul etti ve heteroseksüel erkeklerle kadınlar arasındaki cinsel güç dinamikleriyle boğuştu.

Seslerini duyuran Hristiyan örgütlerin ısrarla ısrar ettiği Kurallar, mevcut bir statükoyu değil, kabul edilebilir davranışlara ilişkin özellikle dar bir görüşe dayalı yeni bir statükoyu dayattı. Ve mesele sadece seks de değildi: Yapımcılar bu tür bireylerin aykırı olduklarını açıkça belirtmek için son derece dikkatli olmadıkça, filmler genel olarak otorite figürlerini ve özel olarak da dini liderleri kusurlu olarak gösteremezdi. Diğer otoriter dürtülerin yanı sıra, Amerikalılara polisin asla yanılmadığını ve din adamlarının size asla zarar vermeyeceğini söyleyen onlarca yıllık popüler kitlesel eğlenceye yol açan. Suçun bedelini ödediği görülemezdi, bu yüzden en adaletsiz yasalara bile saygı gösterilmesi gerekiyordu. Eşcinsellik, herhangi bir romantik veya cinsel ırk karışımı gibi kesinlikle yasaktı. Code hayranlarının özlediklerini iddia ettikleri “erdem” aynı zamanda kadınların cinsel gücünü, tuhaflığını veya bir ilişkinin aynı ırktan tam olarak iki heteroseksüel insandan başka herhangi bir şeyden oluşabileceği fikrini de tamamen sildi.

Code döneminin filmleri sonunda Hays ofisinin kısıtlamalarına meydan okumanın incelikli yollarını buldu; Hitchcock gibi yönetmenler, en az onlar kadar seksi hissettiren sahneler yaratmak için cinsel gerilimi (ve imaları) nasıl artıracaklarını biliyorlardı. gerçek sansürcüleri yanlış yönlendirirken seks sahneleri – ve şimdiye kadar yapılmış en iyi filmlerden bazıları gerçekten de Kuralların kurallarına titizlikle uyarak veya onları tam olarak doğru şekillerde esneterek yapılmıştır. Ancak çoğunlukla kadınları oldukları yerde tutmak ve daha az ayrıcalıklı olanların sorunları üzerinde otoriteye değer vermek için tasarlanmış sansürü romantikleştirmek yanlıştır. tatlı yanlış yönlendirilmiş Bunun yerine, filmlerin her zaman beyinlerinde kötülük olduğunu kanıtlayan bu Kod öncesi filmlerin özgür ruhunu onurlandıralım.